φτ(ε)ιαξιά

η, Ν

φτ(ε)ιάξιμο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. φτειαξ- τού αορ. έ-φτειαξ-α- τού φτειάχνω + κατάλ. -ιά (πρβλ. βρισ-ιά)].